وقتی منطق داستانی شما در حد بازی های رایانه ای 25 سال قبل باشد (حذف روند رو به جلوی داستان و بسنده کردن به درگیریهای متوالی برای رسیدن به غول مرحله آخر)؛ وقتی شخصیت پردازی را فراموش کنید و خط نحیف داستانیتان فقط بهانهای برای زد و خوردهای متوالی باشد؛ و وقتی تمام داشتههایتان چیزی جز تقلیدی عمدتا ناشیانه از اکشن های درجه ۳ نباشد، عجیب نیست که حاصل کار شما فیلمی در اندازههای «لایههای دروغ» میشود.